ساحل

نیاز مندی های روحم اینه که یه روز از خواب بیدار شم و ببینم تختم تو ساحل دریاست! از تختم بیام پایین و برم کنار دریا، روی شن های نرم راه برم، با پیراهن بلند سفید و‌ موج ها رو تماشا کنم و اونجا هیچکسِ هیچکسِ هیچکس جز خودم نباشه.

صدای تلاطم موج ها تنها صدایی باشه که اونجا میاد.

درست مثل همه ی وقت هایی که توی موقعیت های سخت خودم بودم و خودم، آرامش بعدش هم نمیخوام کسی کنارم باشه.