و سکوتی که خفه ام میکند
- جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳، ۰۳:۲۶ ق.ظ
روزانه اخبار غزه رو دارم دنبال میکنم. برام قابل باور نیست این حجم از بی اعتنای مسلمونا به وضعیت غزه.
ما مسلمونیم؟ پس چرا اینقدر نسبت به برادرای دینی خودمون بی اعتنا شدیم؟
میدونین چه حالی میشم وقتی فیلماشون رو میبینم؟
فیلم اون زن فلسطینی که با یه سبد رو خرابه های خونه اش راه میرفت و فریاد میزد رفته بودم برا بچه هام ارد بیارم...
ولی وقتی برگشته بود نه بچه ای بود نه خونه ای... صدای ضجه هاش بغض تو گلوم اسیر میکنه وقتی اینا رو میبینم و هیچکاری نمیتونم بکنم... وقتی هیچی از دستم برنمیاد..
وقتی نمیتونم برم و اون زن رو بغل کنم...
وقتی نمیتونم به اندازه ی جا به جا کردن اجری از روی خرابه های خونه ها کاری انجام بدم...
در تعجبم که چرا خیلی از کانالای به اصطلاح مذهبی هیچ ری اکشنی به این قضیه ندارن
خدایا خودمونیم ولی امام علی راست میگفت که این دنیا اندازه ی عطسه ی بز نمی ارزه
من به عنوان کسی که پشت این مرزها هیچکاری نمیتونه بکنه کاری به منطقی یا غیرمنطقی بودن این قضیه ندارم ولی از رهبر گرفته تا مسئولین پایین تر مطالبه دارم.
از دیدن غم بقیه و هیچکاری نتونستن انجام دادن خسته شدم
از استوری کردن و اهمیت ندادن مخاطبام خسته شدم..
میدونم منطقم ممکنه احساسی پیش بره اما صد در صد بی اعتنایی به این قضیه منطقی نیست
اینکه ببینم نوزاد مسلمان هم نوع خودم از شدت گرسنگی و نبود غذا مثل یه اسکلت شده و به زور نفس میکشه به امام علی قسم که دیدنش برام سخته...
اقای امام زمان
پس کی قراره دنیا به اضطرار برسه؟
وقتی که تا زانوهام رو خون هم نوع خودم بگیره......؟
https://eitaa.com/bonyadkhadijah
بنیاد حضرت خدیجه برای مردم توی غزه که تو اردوگاه ها پناه گرفتن غذا میپزن
ما میتونیم با کم کردن خیلی از هزینه هامون و زدن از اون هابه غزه کمک کنیم...
گزارش کار هم دارن...
بیاین کمک کنیم .... کمک مالی حداقل کمکیه که از دستمون بر میاد...